Pan i Pani Smith.
Idź do strony 1, 2 Następny

dzieło szatana

Pan i Pani Smith.

Gatunek:Komedia romantyczna z elemantami sensacyjnymi.
Odcinki:ok 30 (na razie)

Fabuła:

Leokadia i Wolfgang pracują jako płatni mordercy oboje dla dobra swojej pracy są zdolni do największych poświęceń. Pewna misja wymaga od nich jednak większego poświęcenia niż się wydaje. Leo i Wolfi muszą wziąsc ślub zamieszkac razem, udawac małżeństwo, odzyskac 7 milionów euro i porwaną córkę szefa.

Obsada:

Leokadia (Dulce Maria)-agentka do zadań specjalnych. W swojej pracy profesjonalistka w każdym calu.Nigdy nie miała szczęścia do facetów.Od pewnego czasu stu procentowa feministka. Nie kryje swojego trudnego charakteru, ironii i sarkazmu. Uwielbia hip-hop i karate.

Wolfgang (Ucker)-płatny zabójca.Podobnie jak Leokadia profesjonalista. Ceni spokój i cisze.Miłośnik zwierząt, roślin, samochodów i...sportów ekstremalnych.Po zakończonej pracy najczęściej czyta książki i słucha opery. Jeżeli chodzi o związki z kobietami nie trwały one dłużej do póki wybranka nie spytała się gdzie pracuje.

Lara-kotka z ostrym temperamentem. Częśto pokazuje pazurki. Rozpieszczona przez Leo.

Matrix -jak uważa Wolfgang jego najlepszy przyjaciel. Spokojny i opanowany W jego oczach widac nie samowitą inteligencje.

Konrad (Robert Pattinson)-syn Nikodema. Nie popiera postępowania ojca.

Amelia (Kirsten Stewart)-córka Jammesa. Porwana przez Nikodema.

Nikodem(Jack Nicholson) mafiozo. Ojciec Konrada. Porywczy. Dla sąsiadów uprzejmy i miły. Ma pewne słabości.

James (Enrique Rocha)-ojciec Ameli. To on zlecił Leo i Wolfiemu odzyskanie córki i pieniędzy. Postawił jednak pewien warunek.

Oczywiście wiele razy dostawałam propozycje wstawienia swoich telek na inne Fora. Gardzę komercją. Wybrałam te. Cool

Wiem, że "gwiazduje".Przepraszam

FaAnKa...RbD

Już mi sie podoba Smile

czekam na odcinki Smile

Mi Dulce i Mi Ucker xd Smile

dzieło szatana

Prolog.

Czerwono włosa kobieta szła dumnie ulicą Nowego Jorku. Miała na sobie czarny płaszcz, spódniczkę za kolano i skórzana czarne rękawiczki.Stukała obcasami o kostkę brukową przyciągając wzrok wszystkich mężczyzn. Nie zwracała jednak na nich uwagi, zawsze uważała, że to gorszy gatunek człowieka, bez uczuc, którego myśli ograniczają się tylko do seksu...Skręcila w jakąs opustoszałą uliczkę oddalając się od tłumu ludzi.Przystanęła pod drzwiami jednej z kamienic. Rozejrzała się w koło i wyciągnęła broń.Uwielbiała adrenalinę towarzyszącą przy wykonywanej pracy. Weszła do środka. Zatrzymała się pod drzwiami z numerem 5. Chwyciła za klamkę, mieszkanie było otwarte. Na kanapie siedział starszy mężczyzna, oglądał telewizję. Podeszła bliżej i przyłożyła mu pistolet do skroni.Znieruchomiał. Leo natomiast spojrzała mu w oczy.Nigdy nie czuła takiej satysfakcji podczas swojej misji. Dziś mogła wymierzyc karę nie tylko mafiozie, mordercy czy oszustowi który nie chce płacic haraczu.Dziś mogła wymierzyc karę gwałcicielowi i pedofilowi. Bez wahania nacisnęla na spust. Na ścianie pojawiła się krew. Blady mężczyzna upadł na podłogę. Czerwono włosa opuściła miejsce zbrodni i udała się do swojego mieszkania. Wnętrze było eleganckie i ekskluzywne. Zarabiając miliony mogła pozwolic sobie na luksus. Zakluczyła drzwi na 3 zamki, następnie odłożyła broń na stół.
-Lara! Stęskniłaś się za swoją pańcią?-mówila przesłodzonym głosikiem do swojej rudej kotki.Nagle zadzwonił telefon.Nie odebrała. Po paru sygnałach usłyszała znajomy głos.Był to Billy, kolega z pracy. Od czasu do czasu uprawiali ze sobą seks.
-Hej. Może wpadniesz do mnie dziś o dziewiątej?Zrobiłem kurczaka w ziołach. Czekam.
-Męska szowinistyczna świnia!-krzyknęła w stronę aparatu.
-Nie martw się pańcia nie zostawi cię dla jakiegoś tam kurczaka.-powiedziała i wzięla kotkę na ręce.

Wolfgang wszedł do hotelu. Szczęście mu dopisywało.Recepcja była pusta.Wślizgnął się na górę pod pokój swojej ofiary.Szarpnął za klamkę i pewnym krokiem wszedł do środka.W łożku leżało dwoje ludzi.Spojrzeli na niego i zaczeli krzyczec.On natomiast wyciągnął broń i wystrzelił dwa razy, zabijając kobiete i mężczyznę. Migiem znalazł się przy swoim mercedesie.Odpalił silnik i ruszył z piskiem opon.Zajechał pod nowoczesną willę w której mieszkał.Garaż otworzył się momentalnie. W środku było jeszcze 20 innich szybkich, nowych i drogoch aut.Rozejrzał się czy wszystko stoi na swoim miejscu, a następnie wszedł do domu.W progu przywitał go Matrix.Pogłaskał psa i odszedł w stronę kuchni.Wyciągnął puszkę z piwem. Rozsiadł się wygodnie na czarnej kanapie i włączył Traviatte. Opera uspokajała go po ciężkiej pracy i dodawala siły na kolejne ryzykowne akcje. Parę minut później zadzwonił telefon. Zły podszedł do słuchawki.
-Tak słucham?
-...
-Dobrze już tam jade.

Odcinek 1.

Odcinek 1

Godzina 10 rano. Leokadia leżała w wielkim łóżku, przekręciła się na prawy bok i spojrzała na zegar.
-O cholera! -krzyknęłą i wstała z łożka. Pobiegła do łazienki zrzuciła z siebie czarny podkoszulek i majtki, nigdy nie używała piżamy. Odkręciła wodę i weszła pod prysznic. Następnie założyła na siebie zieloną tunikę i jensy. Ubrana udała się do kuchni gdzie czekała na nią Lara. Podeszła do lodówki i wyjęła z niej fioletową puszkę.
-Śniadanko-zakomunikowała i podała kotce miseczkę z jedzeniem. Sama nasypała sobie płatki kukurydziane i zalała je mlekiem.
-10:30 spoźnie się jak nic.-powiedziała pakując do torebki kilka niezbędnych rzeczy. W końcu wyszła z mieszkania na dole spotkała sąsiada.
-Dzień dobry panie Rovson-powiedziala i posłała mu słodki zniewalający uśmiech. Mężczyzna odpowiedział tym samym. Nawet nie zdawał sobie sprawy z tego jaka jest niebezpieczna.
Po czasie dojechała do szkoły gdzie uczono karate. Miała dziś zdawac na czarny pas.
-Tylko spokojnie, denerwuje się jakby to była co najmniej matura-mówila sama do siebie. W końcu odważyła się wejśc do środka. Trener i komisja już czekali.
-O kogo ja widzę-powiedział mężczyzna.
-Dzień dobry-odpowiedziała podając mu rękę.
-Gotowa? -spytał.
-Na wszystko.

Wolfi razem z Matrixem stali w ogromnej kolejce do weterynarza. Pies miał miec szczepienie przeciw nosówce.Nagle drzwi wejściowe otworzyły się i stanęła w nich starsza kobieta z pekińczykiem. Miała problemy z pokonaniem progu. Wolfi widząc to natychmiast podszedł do drzwi aby jej pomóc.
-dziękuję młody człowieku. Jak to dobrze że istnieją jeszcze młodzi pomocni ludzie wśród setek zabójców i chuliganów na tym świecie.-powiedziała
-Nie ma za co -odpowiedział i uśmiechnął się. Chciał wrócic na swoje miejsce w kolejce ale zobaczyl że jest zajęte.
-Przepraszam ja tu stałem-powiedział stanowczo.
-To już nie stoisz-odburknął młody chłopak w kapturze.
-Opuściłem miejsce tylko na chwile żeby pomóc tej starszej pani!... nawet zostawiłem tu psa-powiedział ale zobaczył że Matrixa nie ma. Rozejrzał się po poczekalni pies właśnie szczekał na pekińczyka starszej kobiety...

-Niestety nie zdałaś zgłoś się w następnym miesiącu-powiedział trener.
-Że co? Przecież wszystko wykonałam poprawnie!
-Do poprawnosci jeszcze daleka droga naucz się i zdaj jak należy. Piąty raz podchodzisz do tego egzaminu.
-Egzaminy z judo zdałam od razu ! Wszystkie za jednym razem!
-To nie judo Leo.
-Chrzańcie się !-krzyknęła w stronę komisji która składala się z paru Chińczyków.-Myślicie, ze co? jesteście Jak Bruce Lee? -spytała i zaczęla wymachiwac rękoma.
Po chwili opuściła salę. Wsiadla do swojego auta, włączyla radio właśnie leciala jakaś piosenka o miłości. Natychmiast przełączyła, trafiła na wiadomości.
-Wczoraj wieczorem zamordowano Kevina L. W jego domu znaleziono ponad 300 kaset z pornografią dziecieńcą. Trwają poszukiwania sprawcy.
-Ha! To sobie szukajcie.-powiedziała ironicznie.

Wolfi tym czasem wykłócał się z chłopakiem, poparła go staruszka.
-Słuchaj chuliganie pan...yyy właśnie jak masz na imie młody człowieku?
-Woolfgang-powiedział wyprowadzony z równowagi.
-Pan Wolfgng tutaj stał i po tej pani on wchodzi do środka! -powiedziała wskazując swoją laską na młodą kobietę z królikiem.
Cała trójka usłyszała telefon. Wolfi i chłopak sprawdzili kieszenie. Wolfi widząc napis "szef" odebrał i odszedł na bok.
-Słucham...
-...
-Jestem teraz u weterynarza!
-...
-Szczepienie przeciw nosówce.
-...
Nie! Nie ja tylko mój pies.
-..
-Dobrze będę za pół godziny.-powiedział i zamknął klapkę swojego telefonu.
-Do widzenia!-powiedział i Wziął ze sobą Matrixa, pies był zadowolony z takiego obrotu sprawy nie nawidził wizyt u weterynarza.
-Do widzenia panie Amadeuszu!-powiedziała staruszka i pomachała w jego stronę.
-Jestem Wolfgang! -krzyknął na pożegnanie.

Do Leokadii również zadzwonił telefon na spojrzała na wyświetlacz -"szef"
-Czego on może chcec? Miał mi dac wolne po tej robocie. Nacisnęła zieloną słuchawkę.
-....
-Jak to?
-....!
-Dobrze już jade. -powiedziała i odłużyła słuchawkę. Zmieniła kierunek jazdy nie zważając na przepisy.

Oboje z Wolfim jechali na spotkanie po którym ich życie miało się zmienic o 180 stopni.

Kala

przeczytam odcinek wieczorem Smile

po zajęciach tak dla relaksu Smile

ale Ty wiesz, że uwielbiam Twoje pomysły Smile

tak w ogóle mam nadzieje, że temat z telkami się rozwinie Smile

dzieło szatana

Las Vegas. Dwójka młodych ludzi wysiadła właśnie z samolotu i szła w kierunku wyjścia z lotniska.Czerwono włosa kobieta ubrana była w zwyczajny tishist i jensy podobnie jak brunet idący za nią, tylko to ich łączyło . Starał dotrzymac jej kroku co było trudne.
-Przecież to jest chore! Wziąśc ślub bo szefunio ma takie życzenie! -krzyczała nerwowo i wymachiwała rękoma, niechcący uderzyła Woflganga który wreszcie dogonił ją.
-Ułc! -jęknął i chwycił się za brodę.
-Sorry. Zdarza się-powiedziała pokazując białe żęby a następnie znowu zaczęła swoją przemowe.
-Przez niego musiałam zostawic moją kochaną kicie w hotelu dla zwierząt! Nigdy mu tego nie wybacze! Jak ona to przeżyje?
-Nerwowa jesteś -zauważył Wolfgang. -znamy się cztery godziny a już zdążyłaś użyc wszystkich przekleństw, uderzyc mnie, wylac na mnie kawe. -ciągnął.
-Nie zapominaj że za następne 4 bedziemy już dawno poślubie. Za kawe i uderzenie przeprosiłam.
-Spoko- zdążył tylko tyle powiedziec .
-Właśnie złamię największą zasade swojego życia! -wykrzyczała, rozglądając się i szukając jakiejś taksówki.
-Myślałem, że tacy ludzie jak my nie mają żadnych zasad.
-O jest! Chodź-powiedziała i wsiedli do żółtej taksówki.

Dwójka umięścionych mężczyzn wysiadła z czarnego jeppa. Jeden z nich otworzył tylnie drzwi i wyciąnął pół przytomną młodą dziewczynę.Twarz miała całą zakrwawioną a dłonie związane grubym sznurem.W oczach dało wyczytac się strach i błaganie o litośc.
-Cholera jasna! Chyba przesadziliśmy-powiedział drugi patrząc na nią.
-Szef nas zabije!-panikował
-I tak zawsze mi się obrywa.
-Nie prawda !
-Prawda
-Nie!
-Dobra chodź już nie będziemy z nią przecież stac tutaj cały dzień bo umrze.
Weszli do potężnej willi urządzonej z przepychem. Nie zdążyli nawet wejśc do salonu. Nikodem-ich szef czekał na nich w salonie.
-Co to ma byc!?-ryknął.
-Stawiała się nawet mnie ugryzła trochę się zdenerwowałem -tłumaczył się jeden z jego ludzi. Niespodziewanie młoda brunetka straciła przytomnosc.
-Mieliście dowieśc ją całą a nie pół żywą! Jeżeli umrze...-nie zdążył dokończyc a ze schodów które znajdowały się na wprost zbiegł młody mężczyzna.Nie podszedł bliżej wolał całą sytuację ocenic z daleka. Gdy dostrzegł dziewczynę którą trzymał jeden z gangsterów podszedł bliżej. Widząc w jakim stanie jest nieznajoma pobladł.
-Przecież ona potrzebuję pomocy!-krzyknął i chciał zadzwonic po pogotowie.
-Konradzie! to nie jest dobry pomysł ma zaledwie tylko parę zadrapań i jest trochę słaba. -powiedział Nikodem.
-Ale jeszcze przed chwilą mówiłeś...
-Wiesz jak wygląda sytuacja. Nikt nie może dowiedziec się , że ona tutaj przebywa. -powiedział jego ojciec.
Kondrad spojrzał na nią jeszcze raz. Podpierała się o ramię jednego z gangsterów.Podszedł bliżej i odgarnął jej włosy z delikatnością. Rzucił gniewne spojrzenie pracownikom ojca a następnie wziął ją na ręcę i zaniósł na górę.

-Świadomy praw i obowiązków wynikających z założenia rodziny, uroczyście oświadczam, że wstępuje w związek małżeński z Leokadią i przyrzekam, że uczynię wszystko aby nasze małżeństwo, było zgodne, szczęśliwe i trwałe."-powiedział Wolfgang
-Teraz pani...-powiedział urzędnik.
-Świadoma praw i obowiązków wynikających z założenia rodziny, uroczyście oświadczam, że wstępuje w związek małżeński z Wolfgangiem i przyrzekam, że uczynię wszystko aby nasze małżeństwo, było zgodne, szczęśliwe i trwałe."
-Wobec zgodnego oświadczenia obu stron, oświadczam, że Związek Małżeński Pani Leokadii i Pana Wolfganga został zawarty zgodnie z przepisami. Jako symbol łączącego Państwa związku wymieńcie proszę obrączki.
Dokumentem, który stwierdza fakt zawarcia Związku Małżeńskiego jest Akt Małżeństwa sporządzony w Księdze Małżeństw pod nr 2499 proszę Państwa o podpisanie tego aktu.
Gdy wszystko zostało podpisane a obrączki założone odetchnęli z ulgą.
-Teraz może pan pocalowac żonę.
Obydwoje spojrzeli na niego spod łba.
-Proszę się nie krępowac -zachęcał. W końcu Wolfgang złożył na policzku Leo krótki pocałunek. Następnie opuścili urząd i jako państwo Smith udali się do hotelu.

Kondrad położył Amelie w swojej sypialni. Następnie udał się po apteczkę. Gdy wrócił zauważył , że dziewczyna zmieniła pozycję.Podszedł nie pewnie oczekując jej reakcji. Ona spojrzała na niego załzawionymi oczami w końcu odezwala się .
-Proszę nie rób mi krzywdy mój tata zapłaci ile będziecie chcieli.
-Spokojnie ze mną nic ci nie grozi.-powiedział i usiadł koło niej na łożku. Amelia chciała wstac ale zakręciło się jej w głowie.
-Postaram się opatrzec twoje rany chyba nie bedzie tak źle. Zaufaj mi.-powiedział spokojnie i chwycił jej dłoń. Dziewczyna natychmiast ją wyrwała.
-Proszę...-powiedział błagalnym tonem. I wyjął z apteczki plastry, bandaże i środki do dezynfekcji ran. Przybliżył jej twarz do swojej ich spojrzenia się spotkały.
-Nie ruszaj się , może szczypac.
Po chwili okazało się, że zadrapania wcale nie są takie groźne.
-Jesteś bardzo zmęczona odpocznij. Zajrzę do ciebie później-powiedział Konrad i opuścił pokój. Na korytarzu czekał na niego Nikodem.
-Żyję-Konrad wyprzedził pytanie ojca.
-Zaklucz drzwi może uciec.
-Tato!
-Ostrożności nigdy za wiele.
Chłopak wykonał polecenie ojca.
Amelia usłyszała dzwięk przekręconego zamka chciała krzyknąc jednak tego nie zrobiła. Chwilę później zasnęła.

FaAnKa...RbD

Aj xd Debi Razz

Coraz bardziej mi sie podoba Smile

dzieło szatana

Musze nadrobic tutaj odcinki. Dlatego dodaje je tak często Wink

Dość już twoich i moich łez
Jak jest wiesz, masz twarz zasmuconą
Czujesz się źle, daję słowo
Być skałą, wokół której toną
Zgadzam się z tobą, z każdą racją
Zrobię na przekór, z premedytacją...

Przepraszam, że tak długo musieliście czekac.

Leokadia i Wolfgang udali się do ekskluzywnego hotelu w samym centrum Vegas. Całe miasto było rozświetlone a kasyna zachęcały do gier.
-Nareszcie po wszystkim, ale ten pocałunek mógłbyś sobie darowac! -krzyknęła Leo gdy wchodzili do hotelu.
-Przesadzasz. To nie był pocałunek ledwie co musnąłem cię w polik.-powiedział spokojnie. Leokadie wyraźnie wyprowadzało to z równowagi. W końcu dotarli do recepcji.
-Dwa pokoje na nazwisko Smith proszę-powiedziała w stronę recepcjonistki.
-Dwa?
-Tak dwa nie słyszałaś czy co? -spytała Leokadia coraz bardziej zdenerwowana.
-Bardzo przepraszam za...za... żonę-powiedział Wolfgang.Recepcjonistka jak najszybciej podała im klucze do pokoi po czym udali się na górę.
-To z tą żoną też mógłbyś sobie darowac-powiedziała po czym weszła do środka swojego pokoju trzaskając drzwiami przed nosem Wolfganga.
-Boże! Gdybym wiedział , że ta praca wymaga takich poświęceń...-powiedział sam do siebie a następnie udał się do swojego pokoju który znajdował się na przeciwko pokoju Leo.Wyciągnął z kieszeni swoje mp3 , rozsiadł się na fotelu i słuchał Verdiego. Nawet nie zauważył jak do pokoju weszła jego żona. Zdjął słuchawki.
-Czego chcesz? Myślałem, że nie chcesz mnie widziec.
- To nie myśl.Ja tak sobie myśle... -mówiła podchodząc w stronę łóżka i siadając na nim.-że... moglibyśmy się zabawic w końcu to nasza noc poślubna.
Wolfi wytrzeszczył oczy i spojrzał na Leokadie. Jej twarz wykrzywiła się w dziwny grymas.
-No tak ! Jak każdy facet myślisz tylko o jednym. Chodziło mi, o to żeby zejśc na dół pograc w karty czy ruletkę.-powiedziała uśmiechając się przy tym szeroko.
-Ok. W końcu jesteśmy w Vegas trochę relaksu przed ciężką pracą się przyda.-powiedział po czym wyszli z pokoju.

Konrad wszedł do swojej sypialni gdzie spała młoda dziewczyna. Usiadł na łóżku i spojrzał na nią.
-"Tak bardzo musisz cierpiec..."pomyślał. Amelia niespodziewanie przewróciła się na drugi bok.
-Zostawcie mnie... pozwólcie mi wrócic do domu...-jęczała przez sen.Po chwili obudziła się i zobaczyła twarz Konrada w świetle lampki nocnej. Gwałtownie usiadła na łóżku obejmując nogi rękoma.
- Nie rób mi krzywdy...-wyszeptała.
-Nic ci nie grozi. Musisz mi zaufac. Pamiętasz jak opatrzyłem ci rany?
-Tak a potem zamknąłeś mnie tutaj! Jesteś taki sam jak oni wszyscy!-krzyknęła
-Nawet nie wiesz jak bardzo się mylisz! -również odkrzyknął po czym szybko pożalował tego, że podniosł głos.Amelia rozplakała się.Wydawała się mu byc taka krucha...
-Przepraszam...nie chciałem.-powiedział i podszedł do okna.
-Jesteś może głodna? Przyniosę ci coś.-powiedział stojąc tyłem do niej
-Nic nie chce! Wypuśc mnie stąd. Błagam.
- Nie mogę!
-Czego wy ode mnie chcecie?-spytała już bardziej opanowana.
-No tak... pewnie masz to szczęście i nie wiesz czym zajmuje się twój ojciec.-powiedział Konrad siadając z powrotem na łóżku. Dziewczyna natychmiast odsunęła się od niego.
-Powiesz mi? -spytała.Spojrzał na nią.
-Twój... nasi ojcowie są gangsterami nie mów , że nie wiedziałaś.
-Nie prawda! Co ty sobie wyobrażasz! Kim ty w ogóle jesteś, że mówisz mi coś takiego! To nie możliwe, żeby mój tata! -krzyczała bliska histerii.
-Nie wierzysz mi? Też na początku nie mogłem uwierzyc że mój ojciec jest szefem mafii. DO póki...do póki...nie zobaczyłem jak zabija człowieka.-powiedział mając łzy w oczach.Przypomniał sobie ten straszny moment kiedy na jego oczach zginął młody chłopak, prawie w jego wieku.
-Co?-wyszeptała Amelia
-Wtedy obiecałem sobie, że nigdy nie będę taki jak on.
-Czy...czy... on chce zabic mojego tatę?-spytała szeptem.
-Nie. Ale jeżeli twój tata nie zatańczy tak jak mu zagra tobie...tobie może się coś stac.-powiedział przez zaciśnięte zęby.
-Mój tata nie dopuści do tego!
-Miejmy nadzieję. Może to nie jest dużo ale zrobię wszystko co w mojej mocy aby tobie nic się nie stało.-powiedział z troską.
-Pójde już jakbyś czegoś potrzebowała zapukaj w drzwi.-powiedział i wyszedł. Amelia została sama długo myślała o tym co powiedział jej Konrad w końcu usnęła.
On natomiast myślał czy dobrze postąpił mówiąc jej o tym wszystkim jedno było pewne zależało mu na tym aby nic jej się nie stało...

FaAnKa...RbD

coraz bardziej mnie wciąga xd nadrabiaj , nadrabiaj czekam Very Happy

dzieło szatana

Leo i Wolfi znaleźli się w ogromnym,przepełnionym ludźmi kasynie.Jedni grali w pokera, drudzy w ruletkę, a jeszcze kolejni siedzieli przy automatach do gier.Najlepsze trunki lały się strumieniami , w powietrzu dało się wyczuc zapach papierosów i drogich perfum.To właśnie tutaj przebywali bogaci i wpływowi ludzie przegrywając bądź wygrywając spore sumy pieniędzy.Wolfgang nerwowo rozglądał się po pomieszczeniu.Nie znosił tłumu, był raczej typem człowieka ceniącego spokój i samotnosc.
-Będziemy tak stali w wejsciu?-krzyknęła Leo.
-Straszny hałas!Co mówisz?
-Nie ważne -odpowiedziała i udała się w stronę baru.Wolfi podążył za nią.
-Dwa razy Jacka Dannielsa proszę!-zwrócila się do barmana.
-Przyjście tutaj nie było chyba najlepszym pomysłem-powiedział zrezygnowany Wolfgang.
-Poczekaj zaraz się rozkręci. Zagramy z nimi w pokera!powiedziała Leokadia patrząc na paru przypakowanych mężczyzn siedzących przy stoliku na przeciwko.Wolf nie był zadowolony pomysłem żony.
-Ale ja nie umiem grac!
-No i co?Myślisz że ja umiem?Oj, choc to nasza noc poślubna.
-W noc poślubną robi się zupełnie co innego, niż granie w pokera z paroma osiłkami.
-Głupku! Wiem że w noc poślubną robi się co innego ale my jesteśmy innym małżeństwem zrobimy właśnie to-powiedziala Leo i przysiadła się do graczy.
-Możemy zagrac?-spytała.
-Jasne.Przygotujcie się jesteśmy mistrzami.-powiedział jeden z nich.
Leokadia i Wolfgang spojrzeli na siebie.Niespodziewanie Leo zabrała głos.
-Spokojnie mój mąż też jest w tym dobry.Szanse są wyrównane. Wolfi spojrzał na Leokadię bazyliszkowym wzrokiem mówiącym "zabiję cię" a następnie kopnął ją pod stołem.
-Ałłłc!
-Wszystko w porządku kochanie?- spytał udając zatroskanego.
-Tak, tak yyy złapal mnie skurcz w nodze
-Może źle się czujesz pójdziemy do hotelu.
-Graj!-krzyknęła coraz bardziej nerwowa.Po chwili zauważyła że ptrzą na nią zniecierpliwieni gracze.Poslała mi uprzejmy usmiech
-Kochanie okaż na co cie stac!-zwrociła się do męża nieco milszym już tonem.
Po czasie okazało się tak jak przewidywał Wolfgang.Stracili ogromną sumę pieniędzy wychodząc przy tym na pośmiewisko.
-Dziękujemy za grę-powidział Wolf wstając od stołu.Spojrzał na miejsce gdzie przed chwilą stała Leo.
-Ty! ty!...idioto!-krzyczala czerwonowłosa na kompltnie zalanego mężczyznę stojącego przy barze.Wolfgang widząc , że facet się do niej przystwia postanowił poejsc bliżej.
-Jakiś problem?-spytał
-ta dzi**a nie chce isc ze mną-wybełkotał ledwo trzymając się na nogach.Wolfi nie mógł pozwolic na to aby ktoś obrażał kobietę, ba! jego żonę(którą znał zaledwie parę godzin) Wyprowadzony z równowagi wymierzył mężczyźnie jeden porządny cios .Tamten cały zakrwawiony przewrócił się na ruletkę tłukąc szkło.
-Sama dałabym sobie radę!Ni chciałam wszczynac skandalu! Teraz na pewno nas zapamiętają tutaj!-wszeszczała Leo
-Ok... masz okazję żeby się wykazac.-powiedział Wolf wskazując na dwóch przypakowanych facetów idących w ich stronę.
-Ładnie to tak bic naszego kolegę-spytał jeden z nich i chciał uderzyc Wolfganga , ten jednak skutecznie zablokował jego dłoń i uderzył do pierwszy.Leo zauważyła że drugi podchodzi do jej męża i rzuciła się na niego zanim zdążył cokolwiek zrobic.Kopnęła go z całej siły w krocze , padł na podłogę zwijając się z bólu.
-Ostra jesteś-powiedział Wolfi
-I tak nie mogłam się tutaj za bardzo popisac szybko wymiękł.-powiedziała zadowolona.
-Wiesz co ni dziwie mu się-odpowiedział Wolfgang, jednego był pewien. za nic nie chciałby byc na miejscu mężczyzny zwijającego się z bólu po ciosie Leokadii.
-Dobra zmywamy się z tąd zaraz przyjdzie ochrona-powiedziała Leo i razem uciekli do hotelu.

Nikodem siedział w swoim gabinecie i palił cygaro. Konrad usiadł na przeciwko ojca.
-Co z dziewczyną?-spytał
-Jest w szoku martwię się o nią.
-Nic jej nie będzie. Co wiesz o tych nowych sąsiadach?
-Nazywają się Smith.Młode małżeństwo. Ona jest psychologiem a on architektem. Zupełnie nie szkodliwi.
-To dobrze , teraz jak mamy dziewczynę musimy szczególnie uważac...

FaAnKa...RbD

Przyjemne do czytania Very Happy

)

dzieło szatana

Odcinek 5

Leokadia i Wolfgang wpadli do hotelu jak tornado.Rozglądali się nerwowo w kółko. Wszystko było w porządku. W końcu podbiegli do recepcji.
-Klucze!Szybko! -krzyknęła Leo do recepcjonistki.
-Gdyby ktoś się o nas pytał to nie wychodziliśmy z hotelu-powiedział spokojnie Wolfi i puścił do kobiety oczko.
-Dobrze jak pan sobie życzy- powiedziała wpatrzona w niego.
-Dasz pani do cholery te klucze jeszcze dziś?! -krzyknęła Leokadia.
-Już, już.-powiedziała kobieta i podała je Leokadii. Ta natychmiast nacisnęła windę i zawoła Wolfiego.
-Chyba się popsuła idziemy schodami-rozkazała. Po minucie znaleźli się w pokoju Leo. Wolfgang zawiesił na drzwiach kartkę z napisem "nie przeszkadzac" a następnie zamknął je na klucz.
-Ochrona będzie nas szukac jeżeli już tego nie robią.-powiedział.
-Albo policja...-dodała Leo mając przed oczami widok dwóch policjantów wyprowadzających ją w kajdankach.Owszem często wyobrażała sobie ten moment ale zostac złapanym przez policje za zwykłą bójkę w kasynie? . Nagle ktoś zapukał do drzwi. Małżenstwo zerwało się na równe nogi.
-Ochrona! Proszę otworzyc drzwi.-usłyszeli głos.
-Wolfi... masz jakąś minutę żeby wymyślec coś sensownego. -powiedziała Leokadia.
-Yyyy... wyskoczymy przez okno, nie jest tak wysoko.Kiedyś skakałem już z tej wysokości. -powiedział podchodząc do okna.
-Wiesz co? Myślenie nie jest twoją mocną stroną!-powiedziała nerwowa.
-Jak jesteś taka mądra to wymyśl coś lepszego!-odpyskował jej.
-A żebyś wiedział że wymyśle! W sumie... w sumie to już wymyśliłam . Rozbieraj się! -powiedziała z uśmiechem
-Proszę otworzyc drzwi! -usłyszeli ponownie.
-Ty se żarty robisz?-syptał Wolfgang patrząc na Leo która odpinała swoją bluzkę.
-Rozbierzesz się czy mam ci pomóc?-spytała cała przejęta sytuacją.
-Sam dam sobie radę-powiedział ściągając swoją bluzkę.Leokadia była już na samej bieliźnie. Wolfi zmierzył ją wzrokiem pomyślał że wygląda całkiem niewinne a przy tym seksownie.
-Nie patrz się na mnie tak!-krzyknęła
-Jak?-grał co doprowadzało Leo do jeszcze większego szału.
-Jakbyś chciał pożrec mnie wzrokiem.
-Nie myślałem że to cię krępuje.
-Mnie? A gdzie tam.Popatrzec możesz miec nie musisz -ucięła i poszła otworzyc drzwi.
-Czy nie widzicie tabliczki z napisem 'nie przeszkadzac"? Właśnie zniszczyliście mi noc poślubną -powiedziała Leo w kierunku ochroniarzy.Chwilę później dołączył do niej Wolfgang również na samej bieliźnie.Objął ją od tyłu. Leokadie zaczęła krępowac bliskośc jego ciała, chciała się nawet wyrwac ale trzymał ją za mocno.
-Jakiś problem panowie?-spytał obdarzając ich złowrogim spojrzeniem.
-My...yyy przepraszamy że przeszkodziliśmy... gonimy dwóch przestępców kobieta i mężczyzne odpowiedzialnych za rozbój w kasynie.-powiedzial jeden z nich.
-Mam nadzieję, że to coś wystarczająco poważnego żeby przerwac mi intymne chwile z żoną.
-Tak. Przepraszamy jeszcze raz i życzymy szczęścia.
Leokadia zamknęła pośpiesznie drzwi i odetchnęła z ulgą.
-Poczekam jeszcze chwile i pójde do siebie-powiedział Wolf zbierając z podłogi swoje ubrania.
-Ok-odpowiedziała Leokadia przyglądając się mu.
-I kto kogo tutaj pożera wzrokiem? -spytał Wolfgang.
-Spadaj-zmieszała się -Idę wziąsc prysznic. Do jutra-powiedziała i znikła za drzwiami łazienki.

Konrad wszedł do swojego pokoju przy oknie zastał Amelie. Dziewczyna odwróciła się w jego stronę.
-Czego chcesz?- spytała
-Porozmawiac. -odpowiedział wpatrując się w nią
-Słucham. Już wiesz kiedy mnie zabijecie?-spytała złośliwie.
-Przestań! Obiecałem że nic ci się nie stanie to tak bedzie.
-Ok. Powiedzmy że ci wierze-powiedziała starając się uśmiechnąc. Konrad odwzajemnił uśmiech.
-Jak się czujesz?-spytał
-Bywało lepiej. Jetsem trochę głodna.
-Przyniosłem ci jedzenie.

-Dzięki-odpowiedziała i zaczęłą jeśc.Konrad przyglądał jej się cały czas , zauważył jaka jest piękna.
-Jak masz na imię ?-spytała niespodziewanie.
-Konrad.
-A ja Amelia. Mógłbyś otworzyc okno? -spytała niepewnie.
-Amelia... jesteśmy na trzecim wyskakując przez okno ... -
-Spokojnie.Mam zamiar nacieszyc się ostatnimi chwilami życia bo pewnie niedługo któryś z goryli twojego tatusia wpakuje mi kulkę w łeb a jeżeli nie kulkę to...-gadała jak najęta. Konrad podszedł do okna i je otworzył. Dziewczyna zaczerpnęła świeżego powietrza.
-Już zapomniałam jak pachnie świeże powietrze. Długo trzymali mnie w jakiś ciemnym pomieszczeniu śmierdziało jak nie wiem do tego byłam związana i nic nie widziałam. Jednego dnia taki facet uderzył mnie tak mocno że chyba przez trzy dni byłam nie przytomna!
-Dośc!-krzyknął Konrad.
-Co? Nie chcesz słuchac tego co robi twój tatuś z ludźmi?!-krzyknęła.
-Dobrze wiem co robi i nie pochwalam tego!.
-Przepraszam-powiedziała Amelia.
-Nie masz za co . To ja powinienam przepraszac cię za to co przeżyłaś przez niego.
-Daj spokój. Gdyby nie ty nie wiadomo co by się ze mną stało.
-Nie boisz się mnie?-spytał podchodząc bliżej niej.
-Nie.-odpowiedziała bez zastanowienia. Podszedł jeszcze bliżej, nawet nie drgnęła.
-A ja ciebie się boję.. bardzo boję.-wyszeptał po czym wybiegł z pokoju do ogrodu... Bał się, bardzo się bał że ją straci, że go znienawidzi , bał się bo nie wiedział dlaczego jest dla niego taka ważna...

Kala

tęsknię za Tobą.... :*

dzieło szatana · Wysłany: Nie 15:02, 01 Mar 2009 Temat postu:

Odcinek 6.

Na drugi dzień Leokadia i Wolfgang wrócili do Nowego Jorku.
-To jak spotykamy się u Jamesa?-spytał Wolf
-Tak trzeba pokazac mu akt ślubu i powiedziec parę rzeczy co on sobie wyobraża? Ok wiedzimy się na miejscu teraz śpieszę się do hotelu po moją kicie.
-Jedziesz do hotelu dla zwierząt? Też mam tam psa.
-Co ? Ty masz psa? -spytała Leokadia wytrzeszczając oczy
-Tak, a co w tym złego?
-Lara nie będzie zadowolona gdy już razem zamieszkamy w czwórkę.
-A ktokolwiek będzie? -spytał otwierając Leokadii drzwi do taksówki.
Po jakimś czasie w hotelu dla zwierząt.
-Lara! Pańcia za tobą tak bardzo tęskniła -mówiła Leokadia do swojej kotki. Wolfgang w tym czasie przywitał się z Matrixem.
-Państwa zwierzęta są bardzo wybredne co do jedzenia-pozwoliła sobie na taką uwagę właścicielka hotelu po czym szybko tego pożalowała.
-Zastanawiam się czy w ogóle ktoś je tu karmił , moje maleństwo schudło -powiedziała Leo i obdarzyła kobiete gniewnym wzrokiem. Wolfi zrobił to samo. Po czym wyszli na zewnątrz.
-Widziałeś co za tupet? Pewnie chciała wmusic mojej kici Kitikat z wołowiną. Blle...
-A Matrixowi Chapi z kurczakiem. Blle ...
-To jak znowu szukamy taksówki?-spytała Leokadia która trzymała swoją kotke na rękach. Niespodziewanie Matrix zerwał się ze smyczy i rzucił sie na nią. Lara uciekła na pobliskie drzewo , a Leokadia leżała na ziemii Wolfgang z koleji próbował odciągnąc od niej swojego psa który lizał ją po twarzy.
-Matrix!-krzyknął
-Wolfi, Lara!!-krzyknąła Leokadia. Cala scena wyglądała bardzo zabawnie i zebrała gapiów. Po krótkim czasie Wolfiemu udało się odciągnąc psa od swojej żony.Chciał podac Leokadii ręke aby mogła wstac jednak nie skorzystała z pomocy i wstala sama.
-Patrz co twój pies narobił!-wrzeszczała pokazując w stronę ogromnego drzawa gdzie siedziała jej kotka.
-Zaraz ją stamtąd zdejmę, popilnuj tylko Matrixa-powiedział i podał jej smycz z psem.
-Że co?-spytała oburzona.
-Chyba nie chcesz wejśc na drzewo w sukience. Sama przyznasz że to nie odpowiedni strój na takie akcje.-odpowiedział Wolfgang
-Dlaczego ? Kiedyś... -chciała coś powiedziec ale zobaczyła za sobą tłum ludzi.
-Daj to-dokończyła i wzięła smycz. Po paru minutach akcja Wolfiego zakończyła się pomyślnie.
-Mieszkam nie daleko. Chodźmy weźmiemy jakąś brykę, ja spakuję swoje rzeczy potem podwozę cię do domu i zrobisz to samo.
-A potem do szefunia i naszego nowego gniazdka?-spytała ironicznie.
-Niestety.-powiedział -Moze nie będzie tak źle? -dodał w myślach próbując się przekonac że wierzy w to co mowi.
Po następnych paru minutach znaleźli się w garażu Wolfganga. Leokadia podziwiała kolekcję jego samochodów.
-Którego bierzemy? -spytała siadając na masce czarnego kabrioleta.Sprawiając tym samym że sukienka podwinęla się trochę wyżej.
-Cholera albo prowokuje mnie specjalnie albo robi to nie świadomie.-pomyślal Wolfgang
-Szczerze nie zastanawiałem się nad tym idę na górę po rzeczy. Wejdziesz?-spytał
-Poczekam i popilnuję Lary i Matrixa.-odpowiedziala gładząc dłonią maskę samochodu.Wolfi tylko głośno westchnął i zniknął za drziwami.

Amelia usłyszała dzwięk przekręconego zamka, chwilę później w drzwiach zobaczyła starszą kobietę. Była to jedyna osoba która odwiedziła ją w tym pokoju, nie liczac Konrada.
-dzień dobry mam na imie Carolina i jestem służącą w tym domu.-powiedziała i uśmiechnęła się do dziewczyny. Amelia wyczuła że może jej zaufac.
-A gdzie Konrad? -spytała od razu, sama nie wiedząc dlaczego.
-Spokojnie, pan Konrad właśnie mnie przysłał.-odpowiedziała.
-Ah, tak nie chce mnie widziec -powiedziała Amelia i westchnęła.
-Proszę mi zapisac wszytsko czego panienka potrzebuję, a ja pójdę na zakupy i to kupie.
-Wolnosc... potrzebuje wolnosci a jeżeli nie to chociaż chcę zobaczyc się z Konradem .-powiedziała z nadzieją w oczach. Służąca spojrzała na nią. Nie mogła jej uwolnic przepłaciłaby za to własnym zyciem i dobrze o tym wiedziała.
-Dziecko myślę że powinniśmy ci kupic nowe ubrania.
-Gdzie Konrad?-spytała wyrywając służącej notes. Teraz zaczęła się o niego bac.
-Wyjechał dziś z samego rana. -odpowiedziała i zaczęła z powrotem notowac.
-Gdzie?
-Do Nowego Orleanu. A dlaczego panienka pyta?
-Nic mu nie jest?-spytała nerwowa.
-A dlaczego miałoby mu się coś stac?Proszę powiedziec czego potrzebujesz ułatwisz mi pracę.
-Wyjechałeś , uciekłeś ode mnie, teraz jestem tutaj sama.-pomyślała a po twarzy popłynęły łzy.

dzieło szatana · Wysłany: Nie 13:29, 08 Mar 2009 Temat postu:

Odcinek 7.

Wolfgang i Leokadia jechali na spotkanie z swoim pracodawcą-Jamesem. Mężczyzna miał udzielic im dalszych wskazówek i dac klucze do nowego domu.
-Nie mógł byś przyśpieszyc? Zachwilę stracę wene i zapomne co miałam wykrzyczec temu idiocie. -powiedziała Leo trzymając na kolanach paprotkę Wolfiego, której liście zasłaniały całą drogę.
-Nie widzisz, że tutaj pisze 60?-odpowiedział Wolfi skupiony na jeździe.
-Nie, nie widze twoja roślinka przysłania mi wszytsko-powiedziała Leokadia.Wolfi oderwał wzrok od drogi i spojrzał na Leokadie a właściwie na jej dekolt.
-Co się tak patrzysz?-spytała
-Ha! To, że się na ciebie patrze jakoś dostrzegasz a znaku drogowego zobacyc nie możesz dziwne.-odpowiedział
-Bo z boku jest mniej liści! yyy i w ogóle...-zaczęła się tłumaczyc.
-Dobra, dobra-podsumował z uśmiechem.
-Jesteś okropny! Patrz lepiej na drogę bo nie jesteś sam z swoim pieskiem.Ja i Lara mamy zamiar jeszcze trochę pożyc.-powiedziała Leokadia, odwracając głowę i spoglądając na nie zadowoloną kotkę zamkniętą w wiklinowym koszu. Obok niej siedział potężny pies zapięty w pas bezpieczeństwa z jęzorem na wierzchu.Wolfgang skręcił w mniejszą uliczkę następnie zatrzymał się pod wielką willą.
-Uuuu... oto nasz nowy dom-powiedział Wolfgang wysiadając z auta.

-Elegancko-powiedziała zadowolona Leokadia, na której nowy dom zrobił również wielkie wrażenie.Razem z swoimi zwierzakami weszli do środka. Nie zostali jednak tam Jamesa tylko jednego z jego ludzi, którego widzieli już wczesniej.
-Gdzie on jest?-powiedziała wściekła Leokadia w kierunku faceta.
-Przykro mi ale pan James nie mógł tutaj się zjawic byłoby to za duże niebezpieczeństwo jeszcze ktoś by się zorientował...
-Rozumiemy. -przerwał Wolfgang.
-Bardzo mnie to cieszy. Mogę prosic o akt ślubu zostanie on przekazany szefowi.-Leokadia podała mężczyźnie pogniecioną kartkę.
-Proszę mu przekazac, że...-Leokadia chciała coś powiedziec ale Wolfgang ją powstrzymał.
-Przestań wrzeszczec. Ściany mają uszy.-próbowal ją uciszyc.
-Ekhem... możemy kontynuowac?-spytał męzczyzna.
-Oczywiście.
-Otóż dom jest wyposażony. W garażu znajdują się różnego rodzaju bronie, tak na wszelki wypadek. Po za tym w sypialni macie podręczne leworwery. Ostrożności nigdy za wiele. Gdybyście zostali spytani o prace to ty Wolfgangu jesteś architektem w firmie B&W a ty Leokadio jesteś psychologiem-powiedział nie mogąc powstrzymac uśmiechu.
Wofl natomiast wybuchnął śmiechem.
-Ona psychologiem? Przecież ona sama potrzebuje psychologa albo psychiatry!-powiedział i spojrzał na kobiete której twarz przybrała kolor włosów.
-Zamknij się albo zaraz tego pożałujesz-powiedziała przez zaciśnięte zęby.
-Grozisz mi? A co nie powiedziałem prawdy mogę wymienic ci wszystkie dolegliwości które wymagają pomocy psychologa i na które cierpisz... zaburzenia emocjonalne... nerwica... adhd....-ciągnął. Kobieta nie wytrzymała i rzucila się na niego z pięściami.
-Jak to było....-myślała chcąc przypomniec sobie ciosy karate.Na szczęście w porę zainterweniował mężczyzna który od dłuższego czasu przyglądał się małżeństwu.
-Dobra możecie mnie posłuchac... potem się pozabijacie.
-OK ja słucham cię cały czas. Nie moja wina że on bez przerwy ma jakieś "ale"-powiedziała posyłając Wolfiemu złowrogi wzrok.
- To mówie co mam powiedziec i już mnie nie ma. -powiedział i wziął głęboki oddech. -Macie jedną sypialnie z której jest najlepszy widok na dom wroga.dokonczył wypowiedź po czym podał im klucze i wyszedł. W domu zapadła dziwna cisza.
-Mamy jedną sypialnie-powtórzyła Leo.
-Mamy wspólną sypialnie-dodał Wolfgang.
-Co?-krzyknęli razem jakby dopiero teraz to do nich dotarło.

dzieło szatana · Wysłany: Sob 0:29, 14 Mar 2009 Temat postu:

Odcinek 8.

Wówczas gdy cała okolica była pogrążona we śnie w domu Państwa Smith zaczynało się istne piekło. Małżeństwo po przekazanej informacji która dotarła do nich z minimalnym opóźnieniem wparowało na górę , aby zobaczycz ową sypialnie.
-Przecież to jest kpina! -krzyczała Leokadia szukając drzwi od sypialni. Wolfi podążał parę kroków za nią. Nauczył się już że gdy żona się złości lepiej trzymac się zdala , bo za bardzo wymachuje rękoma. Raz już oberwał w ten sposób. W końcu znaleźli nieszczęsną sypialnie i weszli do środka.

-Piękna, poprostu piękna. Szkoda tylko że będę musiała dzielic ją z tobą.-powiedziała stojąc tyłem do Wolfganga.
-A z kim innym chciałabyś ją dzielic co?To ja jestem twoim męzem-powiedział stojąc za Leo.
-Wiesz dlaczego Bóg stworzył najpierw faceta? -spytała niespodziewanie Leokdadia. Wolfi myślal nad sensowną odpowiedzą jednak uprzedziła go żona.
-Bo zaczynał od zera-odpowiedziała na zadane przez siebie pytanie.
-O co ci chodzi? -spytał zdezorientowany Wolfgang.
-Jestem feministką. Wcześniej nie miałam jakoś okazji zakomunikowac ci tego. -powiedzia odwracając się w jego stronę i uśmiechając się.
-Co? Aha.. czyli teraz będzie obrywało mi się za wszytskich facetów na świecie?
-Nie... oberwiesz tylko za siebie na innych przyjdzie czas. -powiedziała zadowolona z siebie.
-Super!-mruknął.
-No co ? Moja wina że jesteście tacy okropni... głupi... zboczeni...-wymianiała jednak Wolfgang jej przerwał.
-Jesteś lesbijką? -spytał.
-Nie!!! Czy każda feministka musi byc lesbijką? -krzyknęła oburzona.
-Udowodnij to. -powiedział podchodząc bliżej.
-Co?
-To że jesteś hetero. Leokadia już chciała pocałowac swojego męża aby dowieśc tego, że jest heteroseksualna jednak opamiętała się.
-Spadaj! Tylko na to czekasz!
-Ja?W życiu! -powiedział roześmiany. -Przecież wiem , że i takbyś mnie nie pocałowała nawet przez myśl by ci to nie przeszło. Chyba się nie mylę prawda?
-Oczywiście , że nie. Skończmy już tą bezsensowną gadkę ok?-powiedziała coraz bardziej zdenerwowana próbójąc ukryc wzrok, na twarzy poczuła rumieńce.
-Jak chcesz. Idź pierwsza do łazienki. Kobiety mają pierszeństwo.-powiedział zadowolony, w końcu udało mu się zawstydzic tą kobiete... jego żonę.

Amelia leżała na łóżku w sypialni Konrada. Cały czas była tam przetrzymywana , domyśliła się że to dlatego gdyż okno "wychodziło" na ogród skąd nie było ucieczki.
Drzwi otworzyły się spojrzała w ich kierunku. Ciągle miała nadzieję że zobaczy w nich Konrada który idzie z nią porozmawiac. Jednak była to służąca.
-Widzę, że przebrała się panienka w ubrania które kupiłam o i umyła włosy. Całkiem śliczna z panienki kobieta...
-Gdzie Konrad? -spytała
-W Nowym Orleanie. Wróci pewnie za parę dni. -powiedziała kobieta.
-Żeby tylko nic mu się nie stało! -powiedziała Amelia wstając z łóżka.
-Dlaczego ma mu się coś stac? Wszytsko jest w porządku zapewniam panienkę.-odpowiedziała służąca, która odniosła wrazenie że Amelia zwariowała.
-Czy... czy jak przyjedzie odwiedzi mnie?-. Poczuła , że zadane przez nią pytanie jest idiotyczne. Poobyt tutaj zaczęła traktowac jak wakacje, albo wizytę w senatorium , gdzie jedździła jako dziecko.
-Nie wiem.
-Jak to? Musisz mi powiedziec dlaczego wyjechał Proszę-prosiła służącą i chwyciła jej dłonie. -To chyba żadna tajemnica nikt się nie dowie.
-Dobrze już dobrze. Wyjechał bo nie chciał.. cię więcej widziec i wróci jak będzie po wszytskim . Do tego czasu ja mam się tobą zając.
Amelii zaczęły napływac łzy do oczu. Usłyszała słowa jakich usłyszec nie chciała nawet w najgorszym śnie. "Wyjechał bo nie chciał.. cię więcej widziec i wróci jak będzie po wszytskim "-powtórzyła w myślach.
-Nie! -krzyknęła. -Ty kłamiesz! Wyjdź stąd!-krzyknęła . Służąca natychmiast opuściła pokój. Amelia natomiast usiadła na podłodze i zaczęła szlochac.